Συνέντευξη από τον χρυσό παραολυμπιονίκη της άρσης βαρών κ. Παύλο Μάμαλο.

·           

      Είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με έναν χρυσό παραολυμπιονίκη της άρσης βαρών, τον κύριο Παύλο Μάμαλο, ο οποίος πολύ πρόθυμα απάντησε στις ερωτήσεις μας.

·       Μπορείτε να μας πείτε λίγα πράγματα σχετικά με την αναπηρία σας;

Πέντε χρονών έπαθα πολιομυελίτιδα, πήγαινα σχολείο και δεν με έκαναν παρέα οι συμμαθητές μου. Πετάγανε από τον δεύτερο όροφο την τσάντα στο κεφάλι μου και όταν πήγαιναν εκδρομή, με άφηναν με την καθαρίστρια στο κυλικείο, να κάθομαι και να τους περιμένω να γυρίσουν. Εγώ κρατούσα μέσα μου τα συναισθήματά μου, μέχρι που στην έκτη δημοτικού μίλησα στους γονείς μου, λέγοντάς τους πως δεν μπορούσα άλλο να πηγαίνω σχολείο. Αφού ο πατέρας μου μίλησε με τους καθηγητές μου, μου αγόρασε έναν από τους πρώτους υπολογιστές που κυκλοφορούσαν τότε στην Ελλάδα και προσέλαβαν και μια καθηγήτρια που μου έμαθε στο σπίτι γράψιμο, ανάγνωση και χρήση υπολογιστών. Σε μια ολυμπιακή προετοιμασία του 2007- 2008 ενώ  ήμουν εν όψει του αγώνα, ανακάλυψα το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας, το οποίο και τελείωσα. Το πρόγραμμά  μου τότε περιλάμβανε πρωί προπόνηση, μεσημέρι σχολείο, και απόγευμα ξανά προπόνηση. Δεν με έβλεπε κανείς, ούτε οι συμμαθητές μου, ούτε οι συναθλητές μου, μόνο ο προπονητής μου για λίγα πράγματα. Τα κατάφερα, λοιπόν, παίρνοντας το απολυτήριο και μπορώ να πω ότι είμαι ευτυχισμένος. 

       

      Πώς αποφασίσατε να πάρετε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες;

Όταν πρωτοξεκίνησα πήγαινα σε ένα ιδιωτικό γυμναστήριο, έκανα προπόνηση και μου έλεγε ο ιδιοκτήτης του γυμναστηρίου:  ''Δεν είσαι για εδώ, είσαι για άλλα σαλόνια.'', οπότε εγώ νόμιζα ότι δεν ήθελε να προπονηθώ στο γυμναστήριό του. Μετά όμως εκείνος ξεκαθάρισε ότι υπάρχει μια πιθανότητα να ασχοληθώ με ένα από τα δεκαεννέα παραολυμπιακά αθλήματα, την άρση βαρών. Αφού λοιπόν με προετοιμάσαν, δοκιμάστηκα και τους άρεσα. Πήγα και έριξα σφαίρα, δε μου άρεσε, αλλά με κέρδισε η άρση βαρών. Και έτσι δέθηκα με τα βάρη και ασχολήθηκα με αυτά.

·     Αντιμετωπίσατε κάποια εμπόδια κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας σας;

Όσον αφορά την προπόνηση όχι, μιας και είχα συνηθίσει στο γυμναστήριο με τα όργανα, χρησιμοποιώντας μόνο πάγκο, μπάρα και κιλά. Απλώς το άθλημα αυτό είναι δυναμικό, μυϊκό άθλημα, θέλει πολλή προσοχή, πολλή πειθαρχία, να μην τραυματιστείς.

 Σκεφτήκατε ποτέ να τα παρατήσετε; Αντιμετωπίσατε κάποια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο;

Εντάξει, φυσιολογικά, όπως όλος ο κόσμος αντιμετώπιζα κι εγώ κάποια προσωπικά προβλήματα, αλλά εκεί που πάω να σταματήσω, λέω όχι, θα συνεχίσω. Αν κάθε φορά που περνούσαμε προβλήματα στη ζωή μας τα παρατούσαμε, τότε χαθήκαμε. Το σημαντικό είναι να κοιτάμε μπροστά στη ζωή μας, να συνεχίζουμε.

·         

       Είχατε κάποια άτομα από το στενότερο περιβάλλον σας, τα οποία σας υποστήριξαν;

Φυσιολογικά η μητέρα μου που ήταν δίπλα μου, καθώς και  τα αδέρφια μου και τα ανίψια μου. Αυτούς τους ανθρώπους έχω δίπλα μου να μου μιλάνε, να με ενθαρρύνουν και να με ωθούν να συνεχίζω.

·     Σας αναγνωρίζουν οι άνθρωποι στην καθημερινότητά σας και πώς το αντιμετωπίζετε;

Εγώ σαν αθλητής είμαι απλός άνθρωπος. Έρχομαι από φτωχή οικογένεια. Μπήκα στον αθλητισμό και τον αγαπάω πάρα πολύ. Μάλιστα χαίρομαι για εσάς που είστε μαθητές στα σχολεία, που ενδιαφέρεστε για το ποιος είναι ο παραολυμπινίκης που εκπροσωπεί τη χώρα μας. Διότι εμείς όταν πάμε να εκπροσωπήσουμε τη χώρα μας,  δίνουμε έναν όρκο, ορκιζόμαστε στη σημαία και μας αρέσει που εκπροσωπούμε την πατρίδα μας σε όλο τον αθλητισμό από τη μια μέχρι την άλλη άκρη της γης. Για να καταφέρουμε να πάρουμε αυτό που λέγεται ολυμπιακό μετάλλιο, κλεινόμαστε τέσσερα χρόνια σε ένα γυμναστήριο, έχοντας και πρωί και απόγευμα προπόνηση. Στερούμαστε τα πάντα. Δεν βλέπουμε τους φίλους μας, την οικογένειά μας. Πρωί προπόνηση, το μεσημέρι ξεκούραση και το απόγευμα ξανά προπόνηση. Το θέμα είναι να αγαπάς το άθλημα και να το ακολουθείς. Εμείς, οι αθλητές, είμαστε απλοί πολίτες, απλά παιδιά. Μας αρέσει που  στα σχολεία ενδιαφέρεστε για μας, που σας δίνουμε συνεντεύξεις, που θέλετε να μάθετε τι σημαίνει αθλητισμός, ολυμπισμός και μας χαρίζετε χαρά, ευτυχία και ζωή. Ειδικά επειδή εσείς θα είστε οι αυριανοί πρωταθλητές,οι  ολυμπιονίκες.

·     Έχετε κάποια συμβουλή για τους νέους, για την πραγματοποίηση των ονείρων τους;

Να μην παρατήσετε τα όνειρά σας, οποιαδήποτε και αν είναι αυτά. Να  κυνηγήσετε τον στόχο σας, ακούγοντας πάντα τους γονείς σας, τους καθηγητές σας και θα δείτε ότι με τον καιρό θα τον πετύχετε. Χρειάζεται υπομονή και αντοχή, χωρίς άγχος και στρες.

 Πώς θα χαρακτηρίζατε τη σχέση σας με τον προπονητή σας;

Τον προπονητή μου τον γνώρισα το 2003. Καθώς έβλεπε πως σήκωνα 177,5 κιλά σε προπονήσεις και πως είχα επιτυχίες σε αγώνες, με επέλεξε και στάθηκε δίπλα μου. Εγώ έχω αναδειχθεί ως καλύτερος αθλητής της Ελλάδας, καλύτερος αθλητής όλου του κόσμου και καλύτερος Ευρωπαίος αθλητής. Επειδή λοιπόν χτυπάω στα ίσα και δεν φοβάμαι, με σέβεται όλος ο κόσμος, και οι Μουσουλμάνοι και οι Ευρωπαίοι και όλοι, ανεξαρτήτως θρησκείας. Διότι εγώ δεν κοιτάω την καταγωγή του άλλου, αλλά εκπροσωπώ τη χώρα μου και για αυτό με σέβονται. Εγώ δεν κρίνω κανέναν ανάλογα με τη θρησκεία και βλέπω τον άλλο σαν αντίπαλο μόνο κατά τη διάρκεια του αγώνα, ούτε πριν, αλλά ούτε και μετά. 

·     Πώς αισθανθήκατε όταν πήρατε το χρυσό μετάλλιο;

Κατ' αρχάς μια τόσο μεγάλη διοργάνωση, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, είναι για εμάς μια γιορτή.  Ειδικά εγώ, λόγω του ότι είμαι Βετεράνος, έχοντας περάσει τέσσερις Ολυμπιάδες στη ζωή μου(Αθήνα, Πεκίνο, Λονδίνο, Ρίο), ποτέ δεν σκέφτομαι να πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες, να πάρω το χρυσό μετάλλιο. Σκέφτομαι να κάνω σωστά την προσπάθειά μου, κατά τη διάρκεια του αγώνα, να δείξω το είδος της  επίδοσης που αξίζει να δει ο κόσμος. Όταν λοιπόν ουρλιάζω τη στιγμή που έχω τα χέρια ψηλά, εκείνη τη στιγμή βγαίνει από μέσα μου όλη η κούραση,  το στρες, η πίεση που έχω μέσα μου.  Και όταν βλέπω ότι λαμβάνεται ως έγκυρη η προσπάθειά μου, τότε νιώθω χαρά και ευτυχία. Όσο για το μετάλλιο, με αγκαλιάζει ο προπονητής μου, ενώ εγώ δεν ξέρω αν έχω πάρει μετάλλιο, και  μου ψιθυρίζει ''Μπράβο, αγόρι μου, τα πήγαμε καλά, πήραμε χρυσό μετάλλιο.'' Εγώ τότε φωνάζω, χαίρομαι, χωρίς όμως να το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα. Αφού με παίρνουν λίγο στο πλάι, μου δίνουν νερό και εγώ προσπαθώ να ηρεμήσω, καθώς το σώμα βρίσκεται σε πλήρη ένταση, ώστε να μπορώ στη συνέχεια να μιλήσω στους δημοσιογράφους και στον προπονητή. Αφού λοιπόν ηρεμήσω και μου λένε ότι πήρα το μετάλλιο, τότε φυσικά κλαίω από χαρά, από ευτυχία που θα φέρω το μετάλλιο στη χώρα μου. Τη στιγμή που σου φοράνε το μετάλλιο, τότε παγώνει το σώμα σου, καθώς σκέφτεσαι ότι τέσσερα χρόνια κούρασης, πόνου, κλάματος ανταμείβονται τώρα και όταν βλέπεις την ελληνική σημαία και ακούγεται ο Εθνικός Ύμνος, τότε καταρρέεις τελείως. Μετά παίρνεις φυσικά τηλέφωνο τους γονείς σου,  ανακοινώνοντας τη νίκη.

·     Έχετε απογοητευτεί ποτέ σας, όσον αφορά κάποιον αγώνα;

Όχι,  σε αγώνα δεν έχω απογοητευτεί. Βέβαια είχα σπάσει το 2013 την κλείδα στον ώμο μου και τότε ήταν που πήγα να απογοητευτώ.  Θα έμενα έξω για έξι μήνες  και θα έχανα το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα που γινόταν τότε στη Ρωσία. Μέχρι και οι γιατροί μου είπαν πως έπρεπε να σταματήσω για ένα χρονικό διάστημα, αλλά εγώ είπα όχι, θα αγωνιστώ, θα υπογράψω με δικιά μου ευθύνη στο νοσοκομείο. Βγήκα λοιπόν και έκανα προπόνηση μόνος μου και αφού δυνάμωσα το χέρι μου, πήγα στη Ρωσία, σήκωσα 225 κιλά και πήρα δύο χάλκινα μετάλλια.  Πριν βγω στον αγώνα, μου είπε ο γιατρός ότι έπρεπε να μου κάνει ένεση για να μην πονάω, αλλά εγώ αρνήθηκα και ζήτησα μόνο τη χρήση αλοιφών. Κάποια στιγμή βγήκε ο συγκεκριμένος γιατρός στο μεγάφωνο και είπε "Αυτός ο αθλητής διαγωνίζεται σήμερα με σπασμένη κλείδα ώμου, εκπροσωπώντας την Ελλάδα". Τότε είδα για πρώτη φορά να σηκώνεται ένα ολόκληρο  στάδιο, χειροκροτώντας βαθιά συγκινημένο. Είναι σημαντικό να τονίσω ότι ένας αθλητής, που έχει περάσει τόσα πολλά, που έχει διαγωνιστεί σε τόσα πρωταθλήματα και έχει προσφέρει τόσα στη χώρα του, δεν θέλει να παρατήσει την καριέρα του. Εγώ προσωπικά θα ήθελα να σταματήσω την καριέρα μου το 2020 στο Τόκιο. Μέχρι τότε ελπίζω να μην τύχει τίποτα σοβαρό στην υγεία μου. Ευελπιστώ να είμαι καλά και να συνεχίσω να προσφέρω. Επίσης θα ήθελα να βρω δύο καλά παιδιά, να τα προπονήσω και να τα κάνω Ολυμπιονίκες ή Παραολυμπιονίκες, ώστε να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα. 

Τη συνέντευξη επιμελήθηκαν: 

Διαμαντοπούλου Αθανασία

Κορωναίου Άννα-Λάουρα

Μπακαλίδου Ευρυδίκη